Uitgelezen: In extremis van Tim Parks
Voor ’n stuk ontgoocheld door dit boek omdat ik ‘De dienares’ en ‘Leer ons stil te zitten’ wel graag las.
Tom Sanders wordt door zijn zus gebeld om vanuit Italië, waar hij met zijn jonge vriendin woont, terug te keren naar Groot-Brittannië omdat hun moeder stervende is. De moeder was een krachtige persoonlijkheid, gehuwd met een inmiddels overleden predikant.
De hoofdpersoon Tom Sanders is geobsedeerd door zijn bekkenbodemklachten, die de auteur ook werkelijk heeft, en die in dit boek uitvoerig aan bod komen.
Het boek verspringt telkens van het sterfbed van zijn moeder naar de scheiding van zijn vrouw na 30 jaar huwelijk, naar zijn nieuwe vriendin die 30 jaar jonger is en bij hem woont in Italië, de onzekerhijd die hij nog voelt over hun relatie. Daartussen is er ook de vrouw van zijn beste vriend die voortdurend belt en zijn hulp vraagt bij problemen met hun zoon. Met deze vriend deelt hij hetzelfde verleden van overspel, ze mailden elkaar hun avonturen. Maar vooral de bekkenpijnklachten komen telkens terug. Het eerste hoofdstuk begint trouwens met een congres waar anale massage voor deze klachten aangeprezen wordt en die hij ook laat toepassen.
De gedeeltes over de relatie met zijn moeder in het verleden en haar sterven, over haar lichaam dat het laat afweten, zijn mooi en ontroerend.
Na de begrafenis vertrekt hij onmiddellijk naar ’n congres in Berlijn waar hij als linguïst aan deelneemt.
Ik denk dat de schrijver veel van zichzelf in dit boek verwerkt heeft, maar in zijn geheel kwam het me nogal chaotisch over.
http://www.kathymathys.nl/tim-parks-in-extremis-de-standaard/
http://cobra.canvas.be/cm/cobra/boek/1.1307366
