Het verhaal over het houten huis op perceel nummer 101/7 en 101/8 aan de westoever van de Gross Glienicker See, aan de rand van Berlijn, kan je niet onberoerd laten.
Gebouwd in een welvarende periode na de Eerste Wereldoorlog door een vooraanstaande Joodse arts die er met zijn familie de zomers doorbracht.
De grootmoeder van de schrijver, Elsie, bracht er de zomers van haar kindertijd en jeugd door.
Het begon als een sprookje maar in de jaren dertig kwamen de donkere wolken van antisemetisme en jodenvervolging, waardoor de familie Alexander in augustus 1936 naar Engeland vluchtte om daar een nieuw leven op te bouwen.
Elsie’s kleinzoon Thomas Harding deed nauwkeurig onderzoek naar alle bewoners van het zomerhuis. De adellijke landeigenaar die er wijn verbouwde en de grond verpachtte aan familie Alexander om er hun zomerhuis te bouwen. De gelukkige zomers tot hun vlucht naar Engeland. Het werd verhuurd aan een beroemde componist die lid werd van de NSDAP om er zijn voordeel uit te halen. Tijdens de oorlog woonde er een weduwe met haar kinderen die na de oorlog, gedurende de DDR periode tot na de val van de muur, het huis moest delen met een Stasi informant.
Na diens overlijden woonden er ook krakers en tijdens de leegstand huisde een familie vossen in de kelder.
Thomas Harding bezocht het verwaarloosde huis voor het eerst in 2013 en ontdekte dat het toebehoort aan de gemeente en zou gesloopt worden voor een nieuwbouwproject, hij wilde het huis hiervan redden waarin hij uiteindelijk, met de hulp en steun van de bewoners van het dorp en zijn familie, slaagt. Het huis aan het meer wordt nu als erfgoed erkend, het Alexander huis wordt een huis van verzoening.
De geschiedenis van het huis en zijn bewoners omvat honderd jaar Duitse geschiedenis.
Thomas Harding schreef hiermee een bijzonder en boeiend boek, dat ook de restauratie van het Alexander huis ondersteunt.
Uitgeverij De Arbeiderspers 2017, vertaald door Mechtild Claessens.
https://historiek.net/een-bouwval-als-microkosmos-van-100-jaar-duitse-geschiedenis/70501/
