Uitgelezen: Hier moet het zijn (2016) van Maggie O’Farrell
Ik las in De Standaard der Letteren van 2 maart 2018 een goede recensie van Kathy Mathys over het recente memoir van Maggie O’Farrell: ‘Ik ben ik ben ik ben’ (zie link), (besteld bij mijn favoriete boekhandel). Ondertussen ‘Hier moet het zijn’, een van haar vorige fictieboeken, meegebracht van de Bib. Maggie O’Farrell die ik als schrijfster niet kende wist me direct te boeien, haar schrijfstijl spreekt me aan en ik ben van plan ook haar vorige boeken te lezen. Ik heb wel iets met Angelsaksische literatuur.
Motto: Wereld is krankzinniger en nog meer dan we denken,
Onverbeterlijk meervoudig.
Louis MacNeice, ‘Snow’
De eerste zinnen:
‘Er is een man.
Hij staat op de trap achter het huis een sigaret te rollen. Het is een typisch wisselvallige dag, de tuin ligt er weelderig en glinsterend bij, de takken zijn zwaar van de regen, die nog steeds valt.
Er is een man en die man ben ik’.
Die man is hoofdpersoon Daniel en het boek gaat over zijn nogal problematische leven. Hij is New Yorker, heeft twee kinderen Niall en Phoebe, die hij door een scheiding niet meer ziet, hij woont nu in Ierland, is er gehuwd met Claudette Wells ’n vroegere filmster die wegvluchtte uit de filmwereld er daar verdoken en afgezonderd leeft, ze heeft een zoontje Ari uit een vroegere relatie met filmregisseur Timou, en zij en Daniel hebben twee kleine kinderen, Marithe en Calvin.
Daniel hoort in een radioprogramma de stem van zijn vroegere grote liefde Nicola, die blijkbaar reeds lang overleden is, wat allerlei zaken in gang zet. Hij vliegt naar New York voor de verjaardag van zijn bejaarde vader, met wie hij nooit ’n goede band had, en besluit ook gebeurtenissen uit het verleden te ontrafelen. Hij zoekt zijn vroegere vriend Todd op met wie hij, in de periode van zijn relatie met Nicola, samen studeerde.
Het boek gaat over relaties, over het huwelijk, over trouw en ontrouw, over trauma’s en spanningen, over elkaar verliezen en proberen elkaar terug te vinden.
Het verhaal is niet chronologisch opgebouwd, de hoofstukken verspringen van heden naar verleden en weer terug, vanuit telkens andere personen, wat extra aandacht vraagt maar mij helemaal niet stoorde, je krijgt inzicht in het leven van de talrijke personages en alle puzzelstukjes vallen stilaan op hun plaats:
Daniel in Donegal, 2010;
Claudette, Londen, 1989, (leert er de Zweedse filmregisser Timou kennen die haar carrière in gang zet);
Niall, San Francisco, 1999 (de relatie tussen Niall, die een huidaandoening heeft, en zijn vader die dan nog thuis woont);
Phoebe, Fremont, Californië, 2010 (jongere zus van Niall, samen hebben ze na jaren afwezigheid, een ontmoeting met hun vader Daniel);
Veilingcatalogus: Memorabilia Claudette Wells, Londen, 19 juni 2005;
Een telefoontje van Californië naar Donegal, 2010 (van Daniel naar Claudette);
Claudette, New York, 1993 (Claudette als filmster);
Lenny, Los Angelos, 1994 (Lenny, assistent van filmster Claudette Wells)
Marithe, Donegal, 2010;
Todd, de Scottisch Borders, 1986 (Todd, studiegenoot van Daniel);
Lucas, Cumbria, 1995 (Lucas, broer van filmster Claudette Wells);
Daniel, Sussex, 2010;
Claudette, Goa, India, 1996 (Claudette als filmster);
Teresa, Brooklyn, 1944 (het verhaal van het ongelukkige huwelijk van de moeder van Daniel);
Daniel, Donegal, 2010;
Maeve, Cengdu China, 2003 (Maeve, de vrouw van Lucas en schoonzus van Claudette Wells, gaat in China een adoptiebaby halen);
Ari, Suffolk, 2010;
Daniel, Brooklyn, 1986;
Daniel, Parijs, 2010;
Nicola en Daniel, Londen, 1986;
Niall, Donegal, 2013;
Claudette en Daniel, Donegal en Londen,2013;
Dalslan, Zweden, 2014 ( interview met filmregisseur Timou, vader van Ari, over de vroegere verdwijning van zijn partner Claudette Wells);
Lucas, Londen, 2014;
Rosalind, Bolivia, 2015 (Rosalind, toeriste, ontmoet Daniel en Niall die seismoloog is, op een tocht naar alar de Uyuni, een zoutwoestijn in de Boliviaanse Altiplano, Rosalind geeft Daniel goede raad);
Ari, Calvin en Martihe, Belfast, 2016;
Daniel, Donegal, 2016.
Graag gelezen, mooi gecomponeerd en boeiend boek, het leven zoals het is, met hoogtes en laagtes, met vreugde en verdriet, hier met een hoopvol einde.
https://www.amboanthos.nl/boek/hier-moet-het-zijn/
http://www.kathymathys.nl/maggie-ofarrell-ik-ben-ik-ben-ik-ben-de-standaard/
https://www.rondreis.nl/rondreis-bolivia/salar-de-uyuni/
